Filmy teatr telewizji

Przeszukaj katalog

Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje teatr telewizji. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach.

Sfilmowana w 1976 roku przez Andrzeja Wajdę inscenizacja najsłynniejszego spektaklu Teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora "Umarła klasa". Przedstawienie miało formę collage'u obrazów o wyrazistej plastyce i precyzyjnej orkiestracji ruchu aktorów i dźwięku (leitmotivem spektaklu był "Walc Francois"). Inspirowane tekstami Witkacego, Gombrowicza i Schulza było bardzo osobistą wypowiedzią Kantora. Konstanty Puzyna pisał: "Jaki świat przywołuje właściwie Kantor? (...) Jest to świat naszej wspólnej młodości, nie pokoleniowo jednak pojętej, lecz socjokulturowo. Tam nasz początek: w aptece Wiśniewskiego i w Jamie Michalikowej, w Wyspiańskim i w żydowskich miasteczkach, w pierwszej wojnie światowej i wybuchu niepodległości, w latach dwudziestych i w "Tumorze Mózgowiczu", w awangardzie, w Brunonie Schulzu i w starym Cricocie na Łobzowskiej. Zaś koniec tego świata to okupacja: kołysanka żydowska nad pustą kołyską. Tak, bo druga wojna światowa zlikwidowała całą tę rzeczywistość, nie tylko społeczność żydowską małych miasteczek. Zatrzasnęła wieko trumny nad tamtym kręgiem kultury. Nie ma już doń powrotu".
Duże miasto, Polska, lata 90. Trzydziestoletni mężczyzna wynajmuje mieszkanie, aby odizolować się od świata, znaleźć potrzebny spokój i napisać książkę. Mężczyzna jest introwertykiem. Nie ma stałego zajęcia, żyje z dnia na dzień, utrzymuje się z dorywczej pracy i pożyczek.
Ze wsi Długie Kabaty od lat nikt nie trafia do piekła. Specjalny wysłannik Belzebuba ma sprawdzić, co jest przyczyną tego haniebnego stanu rzeczy.


Zajadły karciarz i szuler Michaił Wasiljewicz Krieczinskij przegrywa dużą sumę pieniędzy. Wierzyciele nachodzą go z wszystkich stron. Zostało mu jedyne wyjście - ożenić się z bogatą dziewczyną Lidoczką. Czas goni, więc by otrzymać błogosławieństwo ojca wybranki Piotra Muromskiego i przyśpieszyć ślub, Krieczinskij postanawia użyć podstępu...
Telewizyjna inscenizacja klasycznej już pozycji polskiej dramaturgii współczesnej. „Rozmowy przy wycinaniu lasu” miały swą prapremierę w 1975 roku w warszawskim Teatrze Kwadrat, w reżyserii Edwarda Dziewońskiego. Opowieść o drwalach, wiodących żywot na leśnej polanie, daje kwintesencję rzeczywistości, w której sztuka powstała, a także odnosi się do dnia dzisiejszego. Rozmowy o rybach, o tym i owym wypełniają czas drwalom, których głównym zajęciem jest czekanie. Codziennie czekają, aż przyjedzie Siekierowy i rozda im narzędzia pracy, by po zakończonej dniówce znów je zebrać. Drwale nie mogą się nadziwić, że w carskiej Rosji jeden student, co zarąbał dwie kobiety, miał swoją siekierę, całkiem na własność. Tę historię – czort wie, czy prawdziwą – wyczytał Bimber w książce, którą wypożyczył z biblioteki. Jak 200 książek przeczyta, może wygra w nagrodę piłkę do futbola albo nawet wycieczkę, i to w obie strony. Kłopot w tym, że w bibliotece jest tylko 47 książek i trzeba parę razy obrócić. Bimber zaczyna już trzecią kolejkę i nie oszukuje, czyta naprawdę – tak jak wtedy, gdy pił, zawsze do dna, uczciwie. Domorosły filozof Macuga, naiwny Dunlop i lizus Zyzol chętnie słuchają różnych krwawych opowieści albo bajek o królewnach przecudnej urody i kapiących złotem pałacach. Bajki ładnie opowiada pan Siekierowy, a najładniej – pan Gajowy, tak że można słuchać na okrągło.
Inspekcja to wstrząsający obraz ostatnich miesięcy przed dokonaniem zbrodni katyńskiej. Świadectwo patriotycznej postawy polskich oficerów więzionych w sowieckim obozie jenieckim. Wasilij Zarubin, po nieudanej misji na terenie nazistowskich Niemiec, skazany na śmierć ledwo uchodzi z życiem. W obliczu nagle wybuchłej wojny, Stalin postanawia zlecić mu nowe zadanie – werbunek polskich oficerów w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Metoda Zarubina to perfidna gra pozorów. Wykorzystując niepewność polskich oficerów, ich strach i dramatyczną potrzebę wszelkich dających nadzieję informacji, próbuje przekonać ich do nawiązania współpracy z komunistyczną władzą. Powodzenie jego misji zależy wyłącznie od podatności i niezłomności więzionych wojskowych. Czy dadzą się przekonać manipulacjom stalinowskiego oprawcy, wilka w owczej skórze? Na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” – Sopot 2018 „Inspekcja” zdobyła Grand Prix.
Najsłynniejszy dramat Gabrieli Zapolskiej. Spektakl w reżyserii Tomasza Zygadły, z Anną Seniuk w roli tytułowej, zaliczony został do Złotej Setki Teatru Telewizji. Dowodem popularności tej „tragikomedii kołtuńskiej” jest wciąż żywy w społecznej świadomości termin „dulszczyzna” jako synonim mieszczańskiej hipokryzji, ciasnoty horyzontów i nadmiernie wysokiego mniemania o własnych walorach moralnych.
Historia aresztowania i śmierci porucznika Jana Rodowicza, pseudonim "Anoda", legendarnego żołnierza batalionu "Zośka", bohatera "Kamieni na szaniec", uczestnika Akcji pod Arsenałem, akcji odbicia pociągu z więźniami pod Celestynowem, wielokrotnie rannego w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie podjął studia na Politechnice Warszawskiej, będąc jednym z animatorów integracji środowiska byłych żołnierzy batalionów "harcerskich" AK. Aresztowany w Wigilię 1948 roku przez komunistyczną bezpiekę na podstawie sfałszowanych oskarżeń, poddany brutalnemu śledztwu, 7 stycznia 1949 roku zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przy ulicy Koszykowej.
Sztuka Juliusza Machulskiego to współczesna opowieść oparta na obyczajowym motywie przedstawienia rodzicom nowego narzeczonego córki jedynaczki. Ta niełatwa konfrontacja w zabawny sposób ujawnia prawdziwe oblicze biorących w niej udział bohaterów. Ojciec rodziny poszukuje idealnego partnera dla swojej „królewny”. Żaden z przyprowadzanych przez nią chłopców nie jest w jego oczach odpowiednim kandydatem do jej ręki i dlatego każdy, prędzej czy później, staje się tytułowym „next-ex”. To podsuwa córce pewien pomysł… Przeprowadzona przez nią mistyfikacja ujawnia, jak zgubne mogą okazać się nadmierne ambicje. Decydująca musi być miłość, a nie zdanie innych.
Lekarz psychiatra postanawia zgłosić się na trzy miesiące do szpitala psychiatrycznego jako pacjent, aby w ten sposób lepiej zrozumieć swoich własnych pacjentów i rozwinąć swoje umiejętności zawodowe.
Słowa kluczowe

Proszę czekać…